การที่ได้มามีชีวิตอยู่ในโลกนี้มีโอกาสได้เห็นสิ่งสวยงาหลากหลาย ได้ฟังเพลงไพเราะประทับใจได้สูดดมดอกไม้หอมนา ๆ ชนิด ได้ดื่มกินอาหารอร่อยบำรุงเลี้ยงร่างกายและได้สัมผัสความแข็ง - อ่อน - ร้อน - เย็นกับความตึงไหวทั้งสามารถรู้สึกและนึกคิดรวมทั้งมีความฝันวิจิตรพิศดาร ชีวิตจึงเป็สิ่งอัศจรรย์และมีคุณค่าควรทนุถนอม ผู้คนและสัตว์ทั้งหลายย่อมรักชีวิตของตนไม่ว่าอาจต้องอยู่ - กินอย่างลำบากยากแค้นเพียงไรทั้งคนและสัตว์แสวงหนีความทุกข์ 


ดิ้นรนเสาะหาอาหารเลี่ยงชีวิตหลบหลีกแดดลม - พายุ ก่อสร้างที่พักอาศัยตามสติปัญญาอยู่ร่วมเป็นกลุ่มกองสร้างสัมพันธ์ - พึ่งพาซึ่งกันและกัน อาศัยความสามัคคีรวามพลังสู้อุปสรรค มนุษย์พัฒนาการวัฒนธรรม - อารยธรรมเพราะน้ำใจไมตรีและกรุณา - ปราณีด้วยคุณธรรมค้ำจุนให้เกื้อกูลกันอยู่ในโลกอย่างเป้นสุขสืบมา เมื่อพิจาราณาความเป็นอยู่ของผุ้คนปัจจุบัน ตั้งแต่ตนเองพี่ - น้อง เพือนถึงชาวเมืองจะเห็นได้ว่าชีวิตมีทั้งสุขและทุกข์ ผลัดเปลี่ยน - เวียนวน - ปะปนกันอยู่ทุกวัน ๆ มักจะต้องต่อสู้กับความยากลำบากแต่ละคนมีปัญหาแตกต่างกันถ้าเราคิดแต่เรื่องของตัวเองมักจะนึกข้องใจว่า ทำไม่เราถึงทุกข์ยาก คนอื่นกลับดูสุขสบายกว่าตัวเราทั้งนั้นแต่หากได้อาใจใส่เฝ้าดูคนรอบ ๆ ตัวบ้างก็จะเห็นว่าคนเรามีทั้งสุขและทุกข์เหมือนกันทั้งนั้น

ทั่วโลก ดังนั้นจะเห็นได้ชัดเจนว่า คนเราเกิดมาเป็นเพื่อนร่วมรับสุข - ทุกข์ด้วยกันในโลกนี้ ร่วมรับรู้ความงดงาม - ความน่าอัศจจรย์ของชีวิต จึงควรรู้จกสามัคคี เกื้อกูลช่วยเหลือกันเพราะเห็นวิถีทาง
ถูกต้องตามธรรมชาติและไม่ควรกดขี่ - ข่มเหง - เบียดเบียนกันไม่ควรทำให้คนอื่นต้องเป็นทุกข์ - ต้องเจ็บปวดสิ่งใดที่เราไม่ชอบอย่าทำกับคนอื่นเขาโลกจะได้เป็นที่น่าอยู่ของทุกคน

คัดจากหนังสือ"คุณค่าชีวิต"รจนาโดย ท่านอาจารย์ ระวี ภาวิไล 

พิมพ์ครั้งที่ 7 ปี 2531

Advertising Zone    Close